مادر پســـــــــــران

این روزها بیش از هر وقت دیگری به یاد خانم ام البنینم...

درک نمی توان کرد... (حداقل من درک نمیکنم!)

زن باشی...

جوان و برومند و زیبا...

و مردی تو را به همسری بخواهد...

برای افتخارات قبیله ات...

برای آینده فرزندانش...

برای فرزند آوری به حمایت از دیگر فرزندانش...

و ...

تو زن باشی و اینها را بدانی و پاسخ مثبت بدهی؟!؟!؟

تو زن باشی و پر از احساسات زنانه و به خانه ای بروی با 4 فرزند از زنی که می دانی مردت عاشقانه دوستش داشت و فرزندانش را هم!؟!؟!؟

زن باشی و محتاج نگاه و یاد مهربانانه همسرت و بخواهی که تو را به نامی که نیکوتر از همه نامها صدا می زند، صدا نزند؟!؟!؟!؟

زن باشی و بدانی که چیزی کم نداری و از فرزندان همسرت خجالت بکشی و بیش از همه هوایشان را داشته باشی؟!؟!؟!؟

زن باشی و فرزندانی بلند بالا بیاوری و آنان را بیاموزی تا به فرزندان همسرت بیشترین احترام را بگذارند، درست مثل خودت؟!؟!؟!؟

زن باشی و فرزندانت را فدای فرزندان همسرت کنی و جز این شیرت را حلالشان نکنی؟!؟!؟

زن باشی و....

هرچند همسرت علی باشد، امیر مومنان... تو که کسی نیستی، نه معصوم، نه خاص... تو تنها همسری برای حمایت از فرزندان همسرت...

وای... ام البنین... تو چه کردی؟!؟!؟!؟

کدام زنی است که زن باشد و ارزش کار تو را نفهمد؟!؟!؟!

ولایت پذیری یعنی آنچه تو انجام دادی... زن بودنت را فدای حمایت از ولی ات کنی... هرچند ولی فرزند همسرت باشد...

 

+ محرم نوشت: کاش ما هم می توانستیم، کمی تنها کمی زن باشیم...