رسمی است چند ساله، نانوشته و ناخوانده، میان خودم و دلم...
40 روز مانده به عاشورا، چله زیارت عاشورا میگیرم، با صد لعن و صد سلام...
و از روز عاشورا تا اربعین، زیارت اربعین...
هرچه نداشته باشد، سبکی دل دارد و حس توکل و نزدیکی...
و باز هم فرارسید، این چله نشینی های نینوایی...
" السلام علیک یا اباعبدالله، السلام علیک باابن رسول الله، السلام علیک یا خیره الله وابن خیره.... "
وقتی 2،2تای زندگی 3تا میشه...
وقتی هرچی می سازی، خراب میشه...
وقتی فریاد میزنی و شنیده نمیشه...
وقتی میری و نمیرسی...
وقتی میخواهی و نمیشه...
وقتی چله ات تو روز 39ام، از دست میره...
وقتی خودتو گم میکنی و قدمات کند میشه...
وقتی شونه هات سنگین و دلت پر...
هنوز هم همه چیز تموم نشده...
باز هم امیدی هست...
فقط کافیه صداش کنی...
مطمئن باش همونجور که لازمته و باید، جواب خواهی گرفت...
خودش گفته ادعونی استجب لکم...
فقط کافیه صداش کنی... از عمق وجودت....
وارد که شد، چشمانم را بستم...
حس حضورش در کنارم، آزارم میداد؛ اما سعی کردم اهمیتی ندهم...
ناگهان با شنیدن صدایش احساس کردم تمام نقشه هایم نقش بر آب شد...
- دخترم، این کتاب شماست؟؟؟؟؟!
چشمانم را با شرم باز کردم و کتاب را گرفتم و از جایم برخواستم و در حالی که از شدت شرم خیس عرق بودم گفتم:
دستتون درد نکنه! بفرمایید بشینید!
* تأمل نوشت: رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: احترام کردن به مسلمان سپید موی، تجلیل خداوند است.
سلام
وب نویسی فرصت میخواهد و دغدغه.
دغدغه را دارم، فراوان...
فرصت را اما...
در هر حال تجربه حضور در فضای مجازی اجازه دور ماندن را نمیدهد؛ پس نقل مکان کردم از جایی که موقت بود و برای دست گرمی، به جایی که می گویند رسانه متخصصان و اهل قلم است؟!!؟!؟؟
امیدوارم حضورم و حضورمان بیهوده و از سر وقت گذرونی نباشد!
بعونک یا الله
