می خوانمت....

وقتی 2،2تای زندگی 3تا میشه...

وقتی هرچی می سازی، خراب میشه...

وقتی فریاد میزنی و شنیده نمیشه...

وقتی میری و نمیرسی...

وقتی میخواهی و نمیشه...

وقتی چله ات تو روز 39ام، از دست میره...

وقتی خودتو گم میکنی و قدمات کند میشه...

وقتی شونه هات سنگین و دلت پر...

هنوز هم همه چیز تموم نشده...

باز هم امیدی هست...

فقط کافیه صداش کنی...

مطمئن باش همونجور که لازمته و باید، جواب خواهی گرفت...

خودش گفته ادعونی استجب لکم...

فقط کافیه صداش کنی... از عمق وجودت....